Loondienst
Over rode wijn, een roze kleed & unicorn sloffen
Soms weet je diep van binnen dat het werk dat je doet niet meer bij je past. Je voelt een soort van frictie die je probeert weg te duwen. Het kan mega spannend zijn om iets anders te kiezen. Je werk voelt vertrouwt. Het geeft je misschien op een bepaalde manier een vorm van zekerheid. Je hebt leuke collega’s waar je goed mee op kan schieten. En maak je daarom steeds excuses om niet voor jezelf te kiezen. Of dit nu gaat om een nieuwe baan in loondienst of de keuze om voor jezelf te starten. En die laatste keuze kan nog wel het spannendste zijn..
Na een lange werkdag
Eindelijk dacht ik rustig languit te kunnen gaan zitten op de bank na een lange werkdag. Het was een gewone zaterdag. Een dag die ik niet graag werk. We zijn open van 9 uur ‘s ochtends tot 7 uur ‘s avonds. En dat is ook de dienst die ik draai. Om na sluitingstijd nog een half uur/drie kwartier het een en ander aan administratie te doen om de week af te sluiten. Dat lukt me eigenlijk al niet meer na zo’n lange dag. Mijn hoofd is moe en vol.
Anyway, voor de sfeer en rust waren de kaarsjes aangestoken samen met een wierookje, tv stond klaar om First Dates terug te kijken, puzzelboek erbij en mijn rode wijn stond ingeschonken naast me op tafel.
Terwijl ik goed probeerde te gaan zitten met een zacht dekentje over me heen en mijn 3 katten die een plekje op schoot zochten, deed ik iets. Ik weet nog steeds niet wat er precies gebeurde. Wat ik wel weet, is dat ik zag hoe mijn glas rode wijn van de tafel af viel. Mijn hele vloer lag onder een rode plas wijn. Er zaten rode wijn spetters in mijn roze kleed waar ik zo blij mee ben. En mijn witte unicorn sloffen, die ik van mijn zus had gekregen met kerst, waren drijfnat en niet zo wit meer.
Paniek
Ik schoot in paniek. Asjeblieft niet. Het enige dat ik wil is rustig zitten, ontspannen. Even niets. De tranen stroomde over mijn wangen.
In deze blinde paniek belde ik mijn moeder op. Ik zat schreeuwend aan de telefoon. Wat moest ik doen? Hoezo weet zij het ook niet? Je bent toch moeder? Dan weet je toch wat je moet doen als er rode wijn in je kleed zit?
Zij googelen (google is je beste vriend). Zout. Heel veel zout strooien. Ondertussen raasde en tierde ik verder aan de telefoon zoekend naar mijn zoutpotje. In tranen. Met onderhuids een schuldgevoel, want het is niet leuk om ‘s avonds zo’n dochter aan de telefoon te hebben. Maar ik kon mezelf ook niet stoppen. Hoe onredelijk ik ook was.
Ondertussen met een vloer gevuld met keukenpapier om de plassen wijn op te nemen. Terwijl mijn unicorn sloffen me droevig aankeken.
Na het telefoongesprek, als je dat zo kon noemen, wist ik dat er iets moest veranderen. Ik kon dit niet meer zo. Mijn werk maakte me geen leuker mens. Dat vond ik het ergste. Want ik had mezelf beloofd dat mijn mentale gezondheid altijd op 1 zou staan.
Mental health first
En ik vind mijn job leuk, en mijn functie als assistent filiaalmanager. Maar fulltime werken onder een baas is voor mij teveel. Dat werd me even heel duidelijk gemaakt.
Op dat moment sprak ik met mezelf af: nooit meer dit. Ik kies weer voor mezelf en een leven die lichter aanvoelt. Geen schreeuwende telefoongesprekken meer. Geen ongezellige dochter aan de lijn. Mijn mental health gaat voor.
Leer je eigen signalen te herkennen wanneer je overloopt. Word je prikkelbaar? Kun je steeds minder hebben? Huil je sneller? Of word je snel boos? Reageer je af op je omgeving? Of richt je juist alles naar binnen? Negeer je eigen signalen niet. Je lichaam geeft niet voor niets deze signalen aan je af. Dan is het tijd iets te veranderen. Zet jezelf op nummer 1.
*Side note: mijn roze kleed heeft het overleefd, dankjewel mama voor het helpen.
*Side note 2: ik heb mijn moeder wel weer gebeld om mijn excuses aan te bieden. Ze is de beste.